Κυστίτιδα: διάγνωση και θεραπεία

Ο πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, η επώδυνη και συχνή ούρηση, το άτυπο χρώμα των ούρων ή οι ακαθαρσίες του αίματος σε αυτό είναι τα κύρια σημάδια μιας από τις πιο κοινές ουρολογικές ασθένειες - η κυστίτιδα. Είναι μια φλεγμονή της ουροδόχου κύστης.

Από μόνη της, η κυστίτιδα δεν είναι επικίνδυνη και δεν προκαλεί δυσκολίες στη θεραπεία, αλλά αποτελεί απειλή σοβαρών επιπλοκών.

Η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Λόγω των ιδιαιτεροτήτων της δομής του ουρογεννητικού συστήματος, οι γυναίκες είναι πιο επιρρεπείς σε κυστίτιδα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 80% των γυναικών υπέφεραν από αυτή την παθολογία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους. Για τους άνδρες, η πιθανότητα εμφάνισης κυστίτιδας αυξάνεται αφού ξεπεράσουν το ορόσημο των 40-50 ετών.

Τύποι ασθενειών

Η κυστίτιδα μπορεί να είναι πολλών τύπων. Η αιτία της ανάπτυξης της νόσου τη χωρίζει σε μολυσματική και μη μολυσματική.

Λοιμώδης κυστίτιδα

1. Πρωτοβάθμια και δευτερεύουσα.Στην πρώτη περίπτωση, αυτή είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια: μια υγιής κύστη επηρεάζεται από τη μόλυνση. Στη δεύτερη, είναι μια επιπλοκή άλλων ασθενειών: η βλεννογόνος μεμβράνη φλεγμονώνεται με βάση μια ήδη αναπτυγμένη παθολογία του ουροποιητικού συστήματος, των νεφρών ή του προστάτη.

2. Οξεία και χρόνια.Στην οξεία μορφή, τα συμπτώματα είναι συνήθως σοβαρά. Με ακατάλληλη θεραπεία ή απουσία της, η ασθένεια γίνεται χρόνια, που χαρακτηρίζεται από περιόδους έξαρσης και ύφεσης. Υπάρχουν περιπτώσεις που η οξεία κυστίτιδα καταλήγει σε ανάρρωση μετά από λίγες ημέρες, ακόμη και χωρίς θεραπεία.

3. Ανάλογα με τη θέση της εστίας της φλεγμονής:

   • αυχενική - βλάβη στον αυχένα της ουροδόχου κύστης.
   • τριγωνικό - φλεγμονή του τριγώνου της ουροδόχου κύστης (η περιοχή μεταξύ των στομάτων των ουρητήρων και του εσωτερικού ανοίγματος της ουρήθρας).
   • συνολικά - επηρεάζει ολόκληρο το όργανο. Σε αυτή την περίπτωση, η πορεία της κυστίτιδας είναι ιδιαίτερα σοβαρή.

4. Μετακοιτισμός.Αναπτύσσεται εντός 1-2 ημερών μετά τη σεξουαλική επαφή ή τους κολπικούς χειρισμούς. Η εμφάνισή του οφείλεται στην είσοδο παθογόνου μικροχλωρίδας στην ουρήθρα μιας γυναίκας. Κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, υπό πίεση που προκύπτει από τις κινήσεις του πέους, η κολπική βλέννα εκτοξεύεται στην ουρήθρα. Από αυτό, η μόλυνση εισέρχεται ελεύθερα στην ουροδόχο κύστη. Επίσης, προϋποθέσεις για την ανάπτυξη αυτού του είδους της νόσου είναι η συχνή αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων, η κατάχρηση αντισυλληπτικών σπερματοκτόνων, η παραβίαση των κανόνων προσωπικής υγιεινής, η χρήση ταμπόν, η χρήση συνθετικών εσωρούχων κ. λπ.

5. «Κυστίτιδα του μέλιτος».Αναπτύσσεται μετά από στέρηση της παρθενίας στο πλαίσιο των υφιστάμενων παραβιάσεων της κολπικής μικροχλωρίδας (καντιντίαση κ. λπ. ). Αυτό συμβαίνει για παρόμοιο λόγο: κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, η κολπική μικροχλωρίδα εκτοξεύεται στην ουρήθρα και την ουροδόχο κύστη, που μέχρι τότε δεν έχουν εκτεθεί σε μόλυνση.

6. Ιογενής, φυματιώδες και παρασιτικό.Τέτοιες μορφές κυστίτιδας είναι πολύ σπάνιες.

Μη λοιμώδης κυστίτιδα

Η μη λοιμώδης κυστίτιδα δεν σχετίζεται με την είσοδο παθογόνου μικροχλωρίδας στην ουροδόχο κύστη. Ανάλογα με την αιτία του περιστατικού, μπορεί να πάρει τέτοιες μορφές όπως:

• ακτινοβολία;
• χημική ουσία;
• θερμικός;
• τραυματικός;
• μετεγχειρητική?
• αλλεργικός.

Ξεχωριστά, υπάρχει μια ταξινόμηση της κυστίτιδας ανάλογα με τον βαθμό προσβολής των αγγείων του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης:

• αιμορραγικό - συνοδεύεται από την παρουσία ακαθαρσιών αίματος στα ούρα (αιματουρία).
• μη αιμορραγικό - το αίμα στα ούρα δεν απεικονίζεται.

Αιτίες

Η φλεγμονή της ουροδόχου κύστης στις περισσότερες περιπτώσεις (έως και 85%) προκαλείται από μόλυνση που εισέρχεται στο όργανο. Βασικά, «προβοκάτορες» της κυστίτιδας είναι η Escherichia coli (περίπου 90%), οι στρεπτόκοκκοι, οι σταφυλόκοκκοι και άλλοι υπό όρους παθογόνοι μικροοργανισμοί. Σπάνια, ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου είναι ένας μύκητας του γένους Candida ή σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις (χλαμύδια, μυκόπλασμα, ουρεόπλασμα κ. λπ. ).

Υπάρχουν δύο κύριες οδοί μόλυνσης στην ουροδόχο κύστη:

• ανιούσα - μέσω της ουρήθρας. Αυτό διευκολύνεται από την ακατάλληλη φροντίδα των γεννητικών οργάνων, την κακή προσωπική υγιεινή, τη σεξουαλική ζωή κ. λπ. Οι παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να εισέλθουν στο σώμα κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης ή χειρισμού της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας, κατά τη διάρκεια του καθετηριασμού, εάν δεν έχει παρατηρηθεί στειρότητα.
• κατιούσα - από άρρωστα νεφρά μέσω των ουρητηρών, καθώς και με αίμα και λέμφο από τα αγγεία του ορθού και των γεννητικών οργάνων. Το παχύ έντερο χρησιμεύει ως ο βιότοπος του κύριου παθογόνου - Escherichia coli. Οι αιτιολογικοί παράγοντες των λοιμώξεων των γεννητικών οργάνων στις γυναίκες εντοπίζονται στη μήτρα και τον κόλπο, στους άνδρες - στην ουρήθρα και τους πόρους του προστάτη.

Η μη λοιμώδης κυστίτιδα εμφανίζεται για τους ακόλουθους λόγους:

• ακτινοβολία των πυελικών οργάνων. Κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας, η ακτινοβολία επηρεάζει όχι μόνο το όργανο που έχει προσβληθεί από καρκίνο (μήτρα, ωοθήκες, προστάτης, έντερα κ. λπ. ), αλλά και κοντά, συγκεκριμένα, την ουροδόχο κύστη. Μια υψηλή δόση ακτίνων μπορεί να οδηγήσει σε έγκαυμα της βλεννογόνου μεμβράνης του οργάνου, μετά από το οποίο σχηματίζονται έλκη και συρίγγια στα τοιχώματά του στο μέλλον.
• χημικό έγκαυμα λόγω της εισαγωγής φαρμάκων στην κοιλότητα της ουροδόχου κύστης.
• τραυματισμός του οργάνου με πέτρες στα νεφρά.
• έκθεση στον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης με ζεστό υγρό.
• αλλεργική αντίδραση. Στο φόντο του, μπορεί να εμφανιστεί όχι μόνο φτέρνισμα, ρινική συμφόρηση κ. λπ. , αλλά και κυστίτιδα.

Στην περίπτωση της μη λοιμώδους κυστίτιδας, συνήθως εμφανίζεται δευτερογενής λοίμωξη λόγω της ευπάθειας του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης.

Παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της κυστίτιδας:

• υποθερμία?
• μειωμένη ανοσία?
• υποβιταμίνωση;
• ακατάλληλη διατροφή. Τα πικάντικα, αλμυρά, τηγανητά, λιπαρά και αλκοολούχα ποτά ερεθίζουν τα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης και αφυδατώνουν το σώμα.
• παραβίαση της μικροχλωρίδας του κόλπου.
• συχνή και παρατεταμένη δυσκοιλιότητα.
• τραυματισμοί του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης.
• καθιστικός τρόπος ζωής (διαταραχές του κυκλοφορικού).
• στενά ρούχα και συνθετικά εσώρουχα.
• η παρουσία χρόνιων γυναικολογικών, ουρολογικών ή σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.
• προηγούμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος?
• μη συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής ·
• ακατάλληλη χρήση μαξιλαριών και ταμπόν.
• συνεχής έλλειψη ύπνου, υπερβολική εργασία, άγχος.
• ασυδοσία και σεξ χωρίς προστασία.
• Διαβήτης;
• ορμονικές διαταραχές?
• μεταβιβασθείσες πράξεις·
• καθετηριασμός κύστης?
• λήψη ορισμένων φαρμάκων, όπως οι σουλφοναμίδες.
• γενετική προδιάθεση;
• εγκυμοσύνη και τοκετός·
• ανατομικές ανωμαλίες, όπως η φίμωση στα αγόρια.

κυστίτιδα στις γυναίκες

Η κυστίτιδα θεωρείται από μερικούς ως μια «γυναικεία» ασθένεια λόγω του γεγονότος ότι οι γυναίκες υποφέρουν συνήθως από αυτήν. Σε αυτό συμβάλλουν αρκετοί παράγοντες:

• ανατομικά χαρακτηριστικά της δομής του ουρογεννητικού συστήματος. Λόγω της ευρείας και κοντής ουρήθρας, η παθογόνος μικροχλωρίδα διεισδύει ευκολότερα στην ουροδόχο κύστη. Η είσοδος της ουρήθρας βρίσκεται κοντά στον πρωκτό και τον κόλπο, επομένως η μόλυνση μπορεί να συμβεί κατά τη σεξουαλική επαφή.
• χαμηλότερος τόνος του κατώτερου ουροποιητικού συστήματος. Προκαλείται από την επίδραση των γυναικείων σεξουαλικών ορμονών. Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όταν το σώμα παράγει προγεστερόνη. Χαλαρώνει τη μήτρα και τα κοντινά όργανα για την ασφάλεια του παιδιού.
• τον τοκετό με φυσικό τρόπο. Σε αυτή την περίπτωση, οι πυελικοί μύες χάνουν την ελαστικότητά τους, η ικανότητα του σφιγκτήρα της ουροδόχου κύστης να συστέλλεται εξασθενεί, ο κόλπος διαστέλλεται. Η διείσδυση της μόλυνσης διευκολύνεται υπό τέτοιες συνθήκες.
• ορμονικές αλλαγές, ιδιαίτερα κατά την εμμηνόπαυση.

Κάθε δέκατη γυναίκα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης διατρέχει αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξει κυστίτιδα. Αυτό συμβαίνει για διάφορους λόγους. Πρώτον, κατά τη διάρκεια της γέννησης ενός παιδιού, η ανοσία των γυναικών μειώνεται. Το σώμα γίνεται πιο ευάλωτο σε κάθε είδους μόλυνση. Δεύτερον, αλλάζει το γενικό ορμονικό υπόβαθρο, το οποίο αποτελεί σήμα για την ανάπτυξη φλεγμονωδών ασθενειών του ουρογεννητικού συστήματος. Τρίτον, η αύξηση της μήτρας οδηγεί σε συμπίεση της ουροδόχου κύστης. Αυτό προκαλεί επιδείνωση της παροχής αίματος και, ως αποτέλεσμα, οδηγεί σε αύξηση της πιθανότητας βλάβης από παθογόνους παράγοντες. Μην ξεχνάτε την αυξημένη σύνθεση προγεστερόνης, η οποία μειώνει τον τόνο της ουροδόχου κύστης. Στο μέλλον, εμφανίζεται συμφόρηση και απότομη ανάπτυξη μόλυνσης.

κυστίτιδα στους άνδρες

Η παρουσία μακράς και κυρτής ουρήθρας στους άνδρες μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο μόλυνσης στην ουροδόχο κύστη. Η πιθανότητα εμφάνισης κυστίτιδας σε άνδρες κάτω των 40-50 ετών, που τηρούν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής, είναι εξαιρετικά μικρή. Μετά την υπέρβαση αυτού του ορίου ηλικίας, με την παρουσία συνοδών ασθενειών, η κυστίτιδα διαγιγνώσκεται πολύ πιο συχνά.

Στα προκλητικά νοσήματα περιλαμβάνονται η προστατίτιδα, το αδένωμα του προστάτη, η φυσαλίτιδα, η ουρηθρίτιδα, ο καρκίνος του προστάτη κ. λπ. Συνήθως συνοδεύονται από στένωση της ουρήθρας. Ως αποτέλεσμα, η κύστη δεν αδειάζει εντελώς. Σχηματίζονται στάσιμα ούρα, τα οποία χρησιμεύουν ως ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη παθογόνων παραγόντων - παθογόνων κυστίτιδας.

Η νόσος στους άνδρες εμφανίζεται σε πιο σοβαρή μορφή και συνοδεύεται από πυρετό και γενική μέθη του οργανισμού, αφού η κυστίτιδα στους άνδρες αναπτύσσεται ως επιπλοκές άλλων ασθενειών. Η χρόνια μορφή της νόσου στους άνδρες προχωρά χωρίς ουσιαστικά συμπτώματα.

Κυστίτιδα στα παιδιά

Τα παιδιά οποιασδήποτε ηλικίας είναι επίσης ευαίσθητα στην κυστίτιδα. Ιδιαίτερα συχνά αναπτύσσεται σε κορίτσια προσχολικής και σχολικής ηλικίας. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτό. Μεταξύ αυτών είναι οι αδύναμες προστατευτικές ιδιότητες του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστης, η ευρεία και κοντή ουρήθρα και η έλλειψη σύνθεσης οιστρογόνων από τις ωοθήκες.

Ο κίνδυνος ανάπτυξης της νόσου αυξάνεται εάν το παιδί είναι άρρωστο με άλλες ασθένειες. Αυτό αποδυναμώνει την ανοσολογική άμυνα και δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την αναπαραγωγή της παθογόνου μικροχλωρίδας.

Συμπτώματα

Ανάλογα με τη μορφή της νόσου, μπορεί να εμφανιστούν διάφορα συμπτώματα. Εάν η οξεία κυστίτιδα χαρακτηρίζεται από έντονη κλινική εικόνα με επώδυνη και συχνοουρία, τότε η χρόνια κυστίτιδα κατά την ύφεση μπορεί να είναι γενικά ασυμπτωματική.

Τα συμπτώματα της οξείας μορφής κυστίτιδας είναι:

• αυξημένη θερμοκρασία?
• κρυάδα;
• γενική αδυναμία?
• δύσκολη και επώδυνη ούρηση. Τα ούρα βγαίνουν σε μικρές μερίδες. Κατά τη διαδικασία, υπάρχει μια αίσθηση καψίματος στην ουρήθρα και μετά από αυτό - πόνος στην κάτω κοιλιακή χώρα.
• αίσθημα ατελούς εκκένωσης της ουροδόχου κύστης.
• πόνος στην υπερηβική περιοχή τόσο πριν όσο και μετά την ούρηση.
• οξύς πόνος στην περιοχή της ουροδόχου κύστης κατά την ψηλάφηση.
• πόνος στα εξωτερικά γεννητικά όργανα (όσχεο, πέος κ. λπ. ).

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η κυστίτιδα αναπτύσσει ακράτεια ούρων, που προκαλείται από την έντονη επιθυμία για ούρηση.

Τα ούρα μπορεί να γίνουν θολά ή κοκκινωπά, γεγονός που υποδηλώνει την παρουσία σε αυτά μεγάλου αριθμού βακτηρίων, αποφλοιωμένου επιθηλίου, ερυθρών αιμοσφαιρίων και λευκών αιμοσφαιρίων.

Στην περίπτωση της οξείας κυστίτιδας, είναι πιθανή μια εικόνα γενικής δηλητηρίασης του σώματος: αυξημένη θερμοκρασία σώματος έως 38-40 βαθμούς, εφίδρωση, δίψα και ξηροστομία. Κατά κανόνα, αυτό δείχνει την εξάπλωση της λοίμωξης στα νεφρά και τη νεφρική πύελο, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη πυελονεφρίτιδας. Υπό αυτές τις συνθήκες, απαιτείται επείγουσα ιατρική φροντίδα.

Στους ασθενείς, η εκδήλωση κλινικών σημείων στην οξεία κυστίτιδα εμφανίζεται με διαφορετικούς τρόπους. Σε πιο ήπιες μορφές της νόσου, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν μόνο βάρος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, ελαφρύ πόνο στο τέλος της ούρησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πορεία της οξείας κυστίτιδας γίνεται έντονη, αναπτύσσεται μια σοβαρή διαδικασία φλεγμονής. Συχνά, οι ειδικοί διαγιγνώσκουν φλεγμονώδη ή γάγγραινα κυστίτιδα, που χαρακτηρίζεται από πυρετό, δηλητηρίαση, απότομη μείωση του όγκου των ούρων που εκκρίνονται, θολότητα των ούρων και εμφάνιση σάπιας οσμής σε αυτά.

Στη χρόνια κυστίτιδα, τα κλινικά σημεία της νόσου είναι από πολλές απόψεις παρόμοια με την οξεία κυστίτιδα, αλλά λιγότερο έντονα. Τα συμπτώματα είναι μόνιμα, αλλάζει μόνο η έντασή τους κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Διαγνωστικά

Η σωστή διάγνωση της κυστίτιδας επηρεάζει άμεσα την επιτυχία της θεραπείας της νόσου. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η φύση και οι παράγοντες της φλεγμονής πριν από τη συνταγογράφηση της θεραπείας. Εάν εμφανιστεί αλλεργική κυστίτιδα και δεν εξαλειφθεί η επαφή με το αλλεργιογόνο πριν από τη λήψη αντιβιοτικών, η κατάσταση θα επιδεινωθεί μόνο.

Στην περίπτωση της λοιμώδους κυστίτιδας, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί ο αιτιολογικός παράγοντας της και να καθοριστεί σε ποια αντιμικροβιακά ή αντιμυκητιακά φάρμακα είναι ευαίσθητη. Το αποτέλεσμα της μελέτης θα καθορίσει την πορεία της περαιτέρω θεραπείας. Εάν η κυστίτιδα είναι μη μολυσματικής φύσης, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια εξέταση για να διαπιστωθούν οι αιτίες που προκάλεσαν την εμφάνιση της νόσου. Ίσως η αιτία είναι η ουρολιθίαση ή ένα νεόπλασμα.

Η διάγνωση της νόσου περιλαμβάνει τα ακόλουθα βήματα:

• συλλογή αναμνήσεων?
• προσδιορισμός κλινικών εκδηλώσεων.
• διορισμός εργαστηριακών εξετάσεων·
• εξέταση με χρήση οργάνων.

Εργαστηριακή εξέταση για κυστίτιδα

1. Γενική ανάλυση αίματος. Πραγματοποιείται για τον εντοπισμό σημείων μη ειδικής φλεγμονής, την αύξηση του επιπέδου των λευκοκυττάρων και των ανώριμων μορφών ουδετερόφιλων, την αύξηση του επιπέδου του ESR.
2. Γενική ανάλυση ούρων. Ανιχνεύει την παρουσία πρωτεΐνης στα ούρα, αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και των βακτηρίων. Όταν ανιχνεύεται λευκοκυττάρωση, συνταγογραφείται μια ανάλυση που προσδιορίζει τον αριθμό των αιμοσφαιρίων στο ίζημα των ούρων και ένα δείγμα τριών φλιτζανιών.

Οι σύγχρονες εξπρές μέθοδοι μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τη διάγνωση της νόσου:

• γρήγορη δοκιμή με λωρίδα ένδειξης. Εάν υπάρχει μόλυνση στα ούρα, τότε εμφανίζεται μια αντίδραση στην ταινία.
• ταχεία δοκιμή με ταινίες για τη λήψη δεδομένων σχετικά με την περιεκτικότητα σε λευκοκύτταρα και πρωτεΐνη στα ούρα. Η σημασία της μεθόδου είναι αμφίβολη, καθώς μια γενική εξέταση ούρων μπορεί επίσης να αντιμετωπίσει αυτό το έργο.
• αντίδραση εστεράσης λευκοκυττάρων. Αυτή η μέθοδος σας επιτρέπει να αναγνωρίσετε το ένζυμο εστεράση. Συσσωρεύεται εάν υπάρχει πύον στα ούρα.

Με την ολοκλήρωση των εργαστηριακών εξετάσεων, τα ούρα καλλιεργούνται, δηλαδή πραγματοποιείται πολιτισμική μελέτη. Η σημασία του είναι η εξής: μελετάται η παθογόνος μικροχλωρίδα που προκάλεσε την ανάπτυξη κυστίτιδας και προσδιορίζεται η ευαισθησία των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Μια τέτοια εξέταση σας επιτρέπει να συνταγογραφήσετε τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα.

Η αξιοπιστία των μελετών υποφέρει συχνά λόγω ακατάλληλης δειγματοληψίας υλικού και μη συμμόρφωσης με τους κανόνες υγιεινής από τον ασθενή.

Μέθοδοι ενόργανης έρευνας

Μεταξύ των εργαλείων μεθόδων για τη διάγνωση της νόσου, η πιο κοινή είναι η κυστεοσκόπηση, η οποία συνίσταται στην απεικόνιση της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης με τη χρήση κυστεοσκοπίου. Σε περίπτωση οξείας πορείας κυστίτιδας, η εισαγωγή οργάνων στην ουροδόχο κύστη αντενδείκνυται, καθώς η διαδικασία είναι εξαιρετικά επώδυνη και συμβάλλει στην εξάπλωση της μόλυνσης στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος.

Μια τέτοια διαδικασία είναι επιτρεπτή μόνο σε περίπτωση χρόνιας κυστίτιδας, παρουσίας ξένου σώματος στην ουροδόχο κύστη ή με παρατεταμένη πορεία της νόσου (10-12 ημέρες).

Εκτός από τις παραπάνω διαδικασίες, οι γυναίκες με κυστίτιδα συμβουλεύονται να υποβληθούν σε εξέταση από γυναικολόγο, να διαγνώσουν λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων, να υποβληθούν σε υπερηχογραφικό έλεγχο της μικρής λεκάνης, βιοψία, ουροροομετρία και άλλες μελέτες.

Σε ειδικές περιπτώσεις συνταγογραφείται κυστεογραφία. Αυτή η μελέτη σας επιτρέπει να δείτε τυχόν παραβιάσεις και νεοπλάσματα στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ. Για να ληφθούν πιο ακριβή αποτελέσματα, εγχέεται ένας παράγοντας αντίθεσης μέσω του καθετήρα, ο οποίος ισιώνει το όργανο για να επεκτείνει το οπτικό πεδίο. Τα αποτελέσματα είναι ορατά στην ακτινογραφία.

Θεραπευτική αγωγή

Η φαρμακευτική θεραπεία είναι η κύρια θεραπεία για την κυστίτιδα. Δεν υπάρχει καθολικό θεραπευτικό σχήμα: ο γιατρός προσεγγίζει κάθε ασθενή ξεχωριστά με βάση τη φύση της νόσου, τον βαθμό ανάπτυξής της κ. λπ. Εάν η παθογόνος μικροχλωρίδα είναι βακτήρια, συνταγογραφούνται αντιβιοτικά, ο μύκητας - μυκητοκτόνα, για τις αλλεργίες - αντιισταμινικά κ. λπ. Η οξεία κυστίτιδα περιλαμβάνει τη λήψη αντισπασμωδικών, αναλγητικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων. Λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα για τη βελτίωση της ανοσίας του ασθενούς.

Στην οξεία κυστίτιδα, είναι σημαντικό να μην διακόπτεται η πορεία της αντιβιοτικής θεραπείας τη στιγμή της εξαφάνισης των σημείων της νόσου. Μια τέτοια ασθένεια που δεν αντιμετωπίζεται συχνά γίνεται χρόνια, απειλώντας τη συνολική υγεία ενός ατόμου.

Στη χρόνια κυστίτιδα, τα φάρμακα που βασίζονται σε φαρμακευτικά βότανα επιδεικνύουν υψηλή αποτελεσματικότητα. Είναι χρήσιμο να παίρνετε αφεψήματα βοτάνων που έχουν αντιφλεγμονώδη και αντιβακτηριδιακή δράση. Μπορεί επίσης να εμπλέκονται μέθοδοι φυσικοθεραπείας: μαγνητοφόρηση, ηλεκτροφόρηση, επαγωγική και υπερθερμία, θεραπεία EHF, θεραπεία με υπερήχους και θεραπεία με λέιζερ.

Η σύνθετη θεραπεία της κυστίτιδας περιλαμβάνει τον διορισμό μιας ειδικής δίαιτας για τον ασθενή. Είναι απαραίτητο να αποκλείσουμε από τη διατροφή τροφές που ερεθίζουν τον βλεννογόνο της ουροδόχου κύστης. Πικάντικα, αλμυρά, τηγανητά, καπνιστά και τουρσί φαγητά και πιάτα απαγορεύονται. Το φαγητό πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ και να παρέχει μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών στο σώμα, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική λειτουργία της εντερικής μικροχλωρίδας για να διασφαλιστεί υψηλό επίπεδο ανοσίας. Συνταγογραφείται ένα άφθονο ζεστό ρόφημα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία για τη νόσο. Συνήθως καταφεύγουν σε αυτό με μετασυνοχιτική κυστίτιδα ή με πολύ χαμηλή εντόπιση του εξωτερικού ανοίγματος της ουρήθρας. Σε αυτή την περίπτωση, ο χειρουργός μετακινεί την ουρήθρα ελαφρώς πάνω από την είσοδο του κόλπου για να αποτρέψει τη μόλυνση κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή των διαδικασιών υγιεινής.

Μια χειρουργική μέθοδος για τη θεραπεία της κυστίτιδας στους άνδρες συνταγογραφείται για την εμφάνιση ουρικής σκλήρυνσης, παραμόρφωση του αυχένα της ουροδόχου κύστης ή επίμονη στένωση της ουρήθρας.

Πιο πολύπλοκες επεμβάσεις γίνονται για αυχενική, φυματιώδη και παρασιτική (με την αναποτελεσματικότητα των φαρμάκων) κυστίτιδα. Σε περίπτωση προχωρημένης μορφής της νόσου - γάγγραινας - αφαιρούνται οι κατεστραμμένες περιοχές της ουροδόχου κύστης και εάν η γάγγραινα είναι ολική, τότε ολόκληρο το όργανο.

Επιπλοκές

Η κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση είναι η πιο επικίνδυνη επιπλοκή. Εκφράζεται στο γεγονός ότι τα ούρα ρίχνονται στους ουρητήρες. Εάν η διαδικασία δεν διακοπεί, τότε η φλεγμονή εξαπλώνεται περαιτέρω στα νεφρά, είναι δυνατή η φλεγμονή της μήτρας και των εξαρτημάτων. Μειώνει επίσης την ελαστικότητα των τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν ουλές ή έλκη. Η εξάπλωση της λοίμωξης υψηλότερα στα νεφρά οδηγεί σε πυελονεφρίτιδα. Στην περίπτωση αυτής της ασθένειας, η ποσότητα των ούρων μειώνεται. Τα ούρα συσσωρεύονται στα νεφρά και προκαλούν περιτονίτιδα, αφού τα νεφρά δεν εκτελούν πλήρως τις λειτουργίες τους. Αυτό απαιτεί επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

Επιπλοκή της κυστίτιδας είναι επίσης η παρακυστίτιδα, που χαρακτηρίζεται από μόλυνση στους ιστούς της μικρής λεκάνης, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη νεύρωση των οργάνων. Η βλάβη προκαλεί ουλές, αποστήματα. Σε αυτή την περίπτωση, η διάσωση της ζωής του ασθενούς είναι δυνατή μόνο με χειρουργική επέμβαση. Μια επιπλοκή με τη μορφή κυσταλγίας εμφανίζεται μετά τη θεραπεία της κυστίτιδας. Συνίσταται στη διατήρηση επώδυνης ούρησης, η οποία σχετίζεται με διαταραχή των υποδοχέων, αλλά συνήθως περνάει αρκετά γρήγορα.

Μεταξύ άλλων επιπλοκών της νόσου με κυστίτιδα, μπορεί κανείς να διακρίνει μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας, ακράτεια ούρων. Για τις έγκυες γυναίκες, η κυστίτιδα που δεν έχει αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή, καθώς η φλεγμονή μπορεί να εξαπλωθεί στο έμβρυο.

Στους άνδρες, οι επιπλοκές της κυστίτιδας διαφέρουν από τις γυναίκες λίγο και μόνο σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες της δομής του ουρογεννητικού συστήματος. Και στα δύο φύλα, η γαγγραινώδης μορφή κυστίτιδας γίνεται επιπλοκή. Είναι μια από τις πιο σύνθετες καταστάσεις, επηρεάζει τη βλεννογόνο μεμβράνη των τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης. Οι πυώδεις διεργασίες μπορεί να οδηγήσουν σε νέκρωση των ιστών της ουροδόχου κύστης και το θάνατό τους, είναι δυνατή η διάτρηση των τοιχωμάτων της ουροδόχου κύστης ή η παρακυστίτιδα. Ταυτόχρονα, η ούρηση δεν φέρνει ανακούφιση στον ασθενή.

Επίσης επικίνδυνη επιπλοκή της παθολογίας είναι η εμφάνιση διάχυτης ελκώδους κυστίτιδας και εμπυήματος. Αναπτύσσονται με ανεπαρκή θεραπεία για φλεγμονή της ουροδόχου κύστης. Σε μια περίοδο που η μόλυνση επηρεάζει ολόκληρη τη βλεννογόνο μεμβράνη του οργάνου, σχηματίζονται αποστήματα σε αυτό και αργότερα αιμορραγούν έλκη. Για το λόγο αυτό, σχηματίζονται ουλές, χάνεται η ελαστικότητα των ιστών. Όλα αυτά οδηγούν σε μείωση του όγκου της κύστης.

Η επείγουσα χειρουργική επέμβαση απαιτεί εμπύημα, όταν πύον συσσωρεύεται στην ουροδόχο κύστη λόγω μείωσης της εκροής. Η δυσλειτουργία του σφιγκτήρα μπορεί επίσης να εμφανιστεί λόγω λοιμώδους βλάβης της βλεννογόνου μεμβράνης του οργάνου. Στην περίπτωση αυτή παρατηρείται ακράτεια ούρων.

Πρόληψη

Η κυστίτιδα, όπως και κάθε άλλη ασθένεια, είναι καλύτερο να προλαμβάνεται παρά να αντιμετωπίζεται. Για αυτό προτείνεται:

• αποφύγετε την υποθερμία. Δεν πρέπει να κάθεστε στο κρύο, να κολυμπήσετε σε κρύο νερό ή να ντύνεστε ελαφρά το χειμώνα.
• τρώτε σωστά. Πικάντικα, πικάντικα, ξινά, αλμυρά, τηγανητά, λιπαρά τρόφιμα, τουρσί, είναι επιθυμητό να αποκλείονται ή να καταναλώνονται σε περιορισμένες ποσότητες, πίνοντας άφθονο νερό.
• απαλλαγείτε από κακές συνήθειες - κάπνισμα και κατανάλωση αλκοόλ.
• πίνετε περισσότερα υγρά (τουλάχιστον 2 λίτρα) - νερό, χυμούς. Αυτό σας επιτρέπει να αφαιρέσετε γρήγορα παθογόνους μικροοργανισμούς από την ουροδόχο κύστη, εμποδίζοντας την αναπαραγωγή τους.
• μην πίνετε καφέ, πορτοκάλι, ανανά και χυμούς σταφυλιού, καθώς αυξάνουν την οξύτητα των ούρων.
• θεραπεία γυναικολογικών, ουρολογικών και αφροδίσιων ασθενειών.
• ομαλοποίηση της εργασίας του πεπτικού σωλήνα.
• τηρούν τους κανόνες προσωπικής υγιεινής ·
• έγκαιρη αλλαγή μαξιλαριών και ταμπόν κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως, ενώ η χρήση μαξιλαριών είναι προτιμότερη.
• φορέστε άνετα εσώρουχα από φυσικά υφάσματα.
• αρνηθείτε τα στενά ρούχα, καθώς διαταράσσει την κυκλοφορία του αίματος των πυελικών οργάνων.
• αποτρέψτε την υπερπλήρωση της ουροδόχου κύστης.
• όταν κάνετε καθιστική ζωή, σηκωθείτε, τεντώστε κάθε ώρα για τουλάχιστον 5-15 λεπτά.
• πραγματοποιείτε τακτικές προληπτικές επισκέψεις στον ουρολόγο και γυναικολόγο.

Θα είναι επίσης χρήσιμο να χρησιμοποιείτε αφεψήματα βοτάνων με αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες (από καλέντουλα, χαμομήλι, μαϊντανό κ. λπ. ).